Help, mijn man is knusser...
15. sep, 2016

Het is wat, gaan die mannen ineens ook aan zichzelf werken! De paniek was in haar ogen te zien. Ja ze had inderdaad aangegeven dat ze haar man wat romantischer zou willen zien, wat meer aandacht was ook geen overbodige luxe... Maar dat haar man zou veranderen in een veredelde Don Juan... Dat was haar toch wel een beetje te veel... al dat geknuffel en vast willen houden... Wil hij op onze leeftijd ineens mijn hand vasthouden... Wat zullen de mensen wel niet denken...
Hmmm... misschien waren haar verwachtingen van vroeger nu toch echt niet haar verwachtingen meer... Want nu hij is, waar ze al jaren naar 'verlangde', krijgt ze de kriebels van hem. 'E rg he', zegt ze, ' Doet hij eindelijk eens wat liever, word ik er niet goed van...' Ze zucht en laat haar schouders hangen. ' Hij doet zo z'n best, ik kan het niet over mijn hart verkrijgen om er iets van te zeggen. 'Maar oh wat verlang ik naar die ouwe zuurpruim achter zijn krantje. Komt maar met wilde ideeën , weekendjes weg, alsof het allemaal niets kost'.
Was ze misschien dan toch wel content met haar man, hoe hij 'was'. Ja dat was ze achteraf bezien eigenlijk wel. Sterker nog, ze wil helemaal geen weekendjes weg. Maar hoe kwam haar man dan op dat soort ideeën? 'Raar toch he.. heb ik jaren om lopen zeuren: je geeft me geen aandacht, zit maar achter je krantje te turen tot het eten klaar is. We gaan nooit eens een weekendje weg zoals andere echtparen die we kennen... en nu... nu wil ik dat eigenlijk helemaal niet, al dat gedoe...'
Hoe dat toch zo kwam, die verandering? Toen ze weer eens klaagde dat ze niet gelukkig was, sprong hij op vanuit zijn stoel en vanachter zijn krant en zei dat hij het ging veranderen... Hij is blijkbaar een man van zijn woord...
'Denk je dat hij weekendjes weg wil? Of doet hij dit voor jou?'
'Nee, ik denk dat hij het voor mij doet, want hij is een echte huismus... en blijkbaar ben ik dat inmiddels ook geworden. Ik heb er eigenlijk niet meer bij stilgestaan of ik dat nog wel echt wilde. Tja... het was een soort gewoonte om hierover te klagen denk ik. Het lijkt wel of hij een snelcursus: hoe- geef- ik- mijn- vrouw- een- overdosis- aandacht heeft gevolgd.'
Ze grinnikt, ze kijkt vertederd als ze zegt: 'Ja als hij iets doet, dan doet hij het goed.'
'Misschien hoopt hij wel stiekem dat je niet wil, zodat hij weer lekker in zijn stoel achterover kan zitten achter zijn krantje'. '
Denk je?'
'Ja dat denk ik, ik denk dat jouw man heel erg slim is en jou even een poepje laat ruiken.'
'Dat zou een pak van mijn hart zijn, want dit hou ik niet vol hoor!'
'Er is maar één manier om er achter te komen...'
Een week later: 'Je had gelijk, hij zit weer tevreden in zijn stoel. We hebben het er uitgebreid over gehad. Het was een fijn gesprek. Hij geeft me wel wat meer aandacht, want dat beviel hem wel en mij ook. Maar we blijven lekker thuis en genieten van onze mooie tuin. Ik voel me weer gelukkig.'
Oost west, thuis toch het best... Be careful what you wish for... It may come true
Deed me denken aan vrouwen die winkelen: alle winkels af gaan en toch weer terug naar die eerste winkel.. Vrouwen snappen precies wat ik nu bedoel.
Liefs, Bianca
'A Woman Who Doesn't Change Her Mind Doesn't Have One' - Fillmore East and Winterland

